چرا باید کار جهادی کرد؟
برای اینکه کار جهادی ارزشمنداست. در هر مقطع و مرحلهای زمینهای برای کار جهادی فراهم میشود. در دوران دفاع مقدس هم خدا ارتش را ضعیف میکند تا بسیج هم وارد میدان شود. البته نباید سطحی به جریان نگاه کرد، مثل اینکه فکر کنیم خدا لطف کرد که صدام به ایران حمله کرد!
خدا فضا را برای هر گروه، ملت و عصری به شکلی ایجاد میکند که در آن فضا بتوان جهاد کرد. یک وقت نگویید سیستم جهادی، فعالیتی است برای رفع نقصهای جامعه. مشابه این حرف را یکی از فلاسفه غربی در مورد دین مطرح کرده است ( دین برای کسانی است که میخواهند با آن ضعفهای خود را جبران کنند) .
این حرف در نگاه اول درست و در برداشت عمیق، بسیار غلط است. این که انسانها باید ضعفهایشان را با دین جبران کنند قابل تردید نیست. ولی ضعفی مدنظر این فیلسوف است که ناشی از تنبلی و بی تحرکی است که این نوع ضعف ها با دین جبران شونده نیست.
اگر یک جامعه بههمریخته داشته باشیم و ساختارهای اجتماعی ما بسیار محکم نباشد، نه تنها کار جهادیمان صورت نخواهد گرفت، بلکه اتفاقی مثل طوفان کاترینا در آمریکا اتفاق خواهد افتاد. همه مثل گرگهایی به جانهم خواهند افتاد. اگر ساختارهای محکم و پیشرفتهای نداشتهایم، سی سال، وضعیتی مشابه الان سومالی را داشتیم. در چنین شرایطی شما به دنیا نمیآمدید یا بر اثر قحطی از بین رفته بودید و نبودید که الان بخواهید کار جهادی انجام دهید.
زندگی جهادی را ناشی از نقص نظام ندانید (البته با زندگی چهادی نقصها برطرف میشود و در این تردیدی نیست) اما زندگی جهادی مثل آب جاری است که وقتی ریخته میشود، اول شیارها را پر میکند.
زندگی
و جامعه ایدهآل امام زمان را ببینید، آیا جهادی در زندگی امام زمان تعطیل
خواهد بود؟ اگر جهادی در زمان امام زمان تعطیل، من به این قرآن خدا کافر
خواهم شد. چون در این صورت ،این کتاب ناقص است و فقط برای دوران غیبت و
دوران خوشبختی.
یکی از یاران امام صادق (ع) خدمت امام رسید و گفت: کاش شما آن امامی بودید که قرار است رئیس حکومت شود، امام صادق فرمود: ای مرد، برو زندگی راحتت را ادامه بده. اگر من آخرین امام بودم و حکومت دست من بود، تو باید شب ها را تا صبح برای خدمت به مردم بیدار میماندی.
خداوند دنیا را به گونه ای قرار نداده که بتوان بدون زندگی جهادی کار کرد، منتها الان شیارهایی هست. مثلاً شما دارید استانداریها و خیلی از ساختارهای اقتصادی کشور را پر می کنید. درآینده انشاالله کم کم به جایی میرسد که وزرای ما پیشقدم برای جهادی مناطق کم برخوردار خواهند شد . جهاد اقتصادی یعنی، ساختار جواب نمیدهد. خود حضرت آقا فرمودند: جهاد یعنی تلاش مضاعف. جهاد میخواهد تا از نظر اقتصادی، ضعفها را جبران کنیم. حال سوال من از شما این است که اگر ضعفهایمان را با جهاد برطرف کنیم دیگر جهاد لازم نداریم؟
مسلم است خدواند قرآن به طور مطلق می فرماید »وجاهدوا فی الله حق جهاده« در راه خدا جهاد کنید چنان که خدا شایستهاش است. زندگی و ساختار حیات بشر به گونهای طراحی شده که همیشه نیاز به کار جهادی است. امیدواریم شما در همهی عرصهها، کشور را ارتقا دهید و به صد برسانید، مثل تکنولوژی نانو.
خدا حیات بشر را به گونهای طراحی کرده که همیشه نیاز به کار جهادی شما باشد، لذا شما در حال آماده کردن خودتان هستید برای یک زندگی برتر، به شما عرض میکنم، در زمان حضرت، همهی دنیا آباد خواهد شد و آن زمان به کار جهادی بیشتر نیاز خواهد بود (سطح و موضوعات آن فرق می کند) . ما الان در یک روستای کم برخوردار توفیق به اقدام کار میکنیم، توفیق پیدا کنیم در یک شهر یا پایتخت محروم کشورهای پیشرفته کار جهادی کنیم.
جنگ فرصت استثنایی برای بچههای رزمنده بود، واقعا چقدر هم برنده شدند. الان دیگر یک شهادت هم گیر نمیآید باید به زندگی جهادی نگاه عمیق و دقیق داشته باشیم زندگی جهادی زندگی است که همیشه وجود دارد فقط هر زمانی موضوعاتش متفاوت است، پس اگر به زندگی جهادی توفیق پیدا کردید، خدا را شکر کنید. نمی خواهم بگویم دعا کنید به جان کسانی که ضعیف کار کردند، اتفاقا اگر آن ها ضعیف کار نکرده بودند الان سطح جهادی بالاتر بود. کار جهادی، توفیق برای فرصتی است که انگیزه پیدا کنید و فرصت است برای آنکه تجربه پیدا کنید مجاهدت یک اصل اساسی است بدانید، کار جهادی کار هر کسی نیست در یک کلام باید مجاهدین فی سبیل الله باشید. بعضی ها بخور و بخواب کارشان و خدا نگهدارشان است و مشکل همین است که خدا نگهدارشان است!! آدم ها، ماه، آسمان و فلک باید کار کنند تا به آنها خدمت شود آن ها بخورند، ناراحت شوند واصلا به آنها بر نمیخورد که 300 هزار نفر شهید شدند که شما آسوده بخورید و بخوابید خدا اصلا از این ها کار جهادی نخواسته.
کار
جهادی برای یک عده است، همه لازم نیست کار جهادی کنند، پس شما جهادگران از
همه انتظار نداشته باشید و خودتان هم اگر می خواهید جزئی ازجهادگرها
نباشید، نباشید
.
گفتاری ازحجت الاسلام پناهیان
- ۹۲/۰۱/۲۸